એમનો ઉત્તર ન આવ્યો, મેં કશું પૂછ્યું નહીં,
આંખમાં આવી ગયેલાં આંસુને લૂછ્યું નહીં.
* * * * *
કેન્દ્રબિંદુ હોય છે ક્યાં ને અસર ક્યાં ક્યાં થતી?
દિલ મહીં ભૂકંપથી કંઈ કમ તબાહી થાય છે?
* * * * *
બધાં કરતાં રહ્યાં દાવો મને ઓળખતાં હોવાનો,
બધાં ભૂલી ગયાં કે હું જ મારાથી અજાણ્યો છું!
* * * * *
કરપીણ સ્વપ્ન જોયું હશે કોઇ રાતમાં,
લાલાશ ઊતરે તો નહીં આમ આંખમાં.
* * * * *
લાગણી પણ એંઠ તો થાય,
હદથી વધુ જો પીરસો પ્રેમ!
ધારી'તી એક વાત મનોમન,
શી રીતે પ્હોંચી કાનોકાન?
ભરીને જીવું છું જ્વાળામુખી મારા હૃદયમાં હું,
બળેલો જીવ છું કોઇને શાતા દઈ નથી શકતો!
* * * * *
પિંજરમાં આકાશ મળ્યું છે ઊડવા માટે,
આસપાસ પહેરો છે લોખંડી સળિયાનો!
* * * * *
નવો આજનો આ જમાનો નવો અહીંનો દસ્તૂર છે,
કરાવે નશામુક્ત એ ખુદ નશામાં થયા ચૂર છે.
* * * * *
મહાવરો જ કર્યો છે હજી તો ઉડ્ડયનનો,
કવાયતો શરૂ થઈ ગઈ છે પાંખો કાપવાની!
* * * * *
ઘણી વેળા ખરેખર એમ લાગે છે કે ભગવન બહુ જ વાંકો છે,
પછી એવું જણાતું કે મને સીધા હોવાનો વ્યર્થ ફાંકો છે!
થયો છે સવાલોનો ફરીથી શરૂ મારો,
જવાબો દીધા વિના નથી કોઇ પણ આરો!
બધી જગ્યાએ તારું શરમાળપણું તું અકબંધ રાખે છે,
પાછી ફરિયાદ કરે કે કોઇ મારાથી ન સંબંધ રાખે છે!
No comments:
Post a Comment